Wielkanocny pacierz

Nie umiem być srebrnym aniołem

Ni gorejącym krzakiem 

Tyle Zmartwychwstań już przeszło

A serce mam byle jakie.

Tyle procesji z dzwonami 

Tyle już alleluja -

A moja świętość dziurawa

Na ćwiartce włoska się buja.

Wiatr gra mi na kościach mych psalmy 

Jak na koślawej fujarce -

Żeby choć papież spojrzał

Na mnie - przez białe swe palce.

Żeby choć Matka Boska

Przez chmur zabite wciąż deski 

Uśmiech mi Swój zesłała

Jak ptaszka we mgle niebieskiej.

I wiem, gdy łzę swoją trzymam

Jak złoty kamyk z procy 

Zrozumie mnie mały Baranek

Z najcichszej Wielkiej Nocy.

Pyszczek położy na ręku 

Sumienia wywróci podszewkę 

Serca mojego ocali 
czerwoną chorągiewkę...

[ks. Jan Twardowski]

Moim Czytelnikom życzę refleksji i radosnego świętowania w gronie najbliższych.